Maciej S

Wg nomenklatury przytoczonej we wskazanym artykule to jest długi skręt bo wykonany na krawędziach, bez stosowania rotacji, użycia kija. Dobrym przykładem krótkiego skrętu byłby śmig. Podział na krótki i długi oparty jest nie o to jak to wygląda na stoku ale o to jak jest wykonywane: długo wg geometrii narty, krótko ześlizgiem, z nadsterownością narty, Taki podział jest sensowny i dlatego wskazałem ten tekst. Moją intencją było uporządkowanie nazewnictwa. Możemy oczywiście uważać inaczej i jeszcze trudniej będzie się porozumieć.

Większość deklaruje, że woli jechać krótkim dynamicznym skrętem, najlepiej na narcie slalomowej. Może warto przypomnieć co to jest ten długi a co to krótki skręt. Tu jest to bardzo ładnie opisane:   https://www.narty.pl...ciarskiego.html

Dla odróżnienia osoby mającej tytuł naukowy profesora od osoby zatrudnionej na stanowisku o tej nazwie stanowisko profesora nadzwyczajnego zwykło się pisać po nazwisku, razem z nazwą uczelni (przeważnie w postaci skrótowca), przez którą jest zatrudniony, na przykład: dr hab. Jan Nowak, prof. UJ – zapis zgodny z polską normą, czyli poprawny[4] dr hab. Jan Nowak, prof. nadzw. UJ – zapis dopuszczalny. Ostatnio jednak coraz częściej spotyka się skrót „prof.” błędnie umieszczony przed nazwiskiem (w miejscu zarezerwowanym dla tytułu naukowego), na przykład: prof. UJ dr hab. Jan Nowak – zapis często stosowany, niepoprawny dr hab., prof. UJ Jan Nowak – zapis niepoprawny.

Różnie to bywa, W Polsce habilitacja w przypadku większości polityków skutkuje przyznaniem sobie tytułu profesorskiego. Choć różnie to bywa: pani poseł najpierw sobie przyznała profesurę a potem odebrała: Załączone miniatury

No i pomieszałem: habilitację z doktoratem

Senior przecież Twoja Żona dawno to rozkminiła w ramach wprawek do doktoratu. Zapomniałeś? Czy ja coś pomieszałem? Który z nas ma gorszą pamięć???

A są jakieś materiały poza programem???

Co do opier....   Nie widzę sensu stresowania ucznia w trakcie nauki to wywołuje stres i nie przyczynia się postępu. Zarówno na stoku jak i w kabinie szybowca. Co innego opier... pilota ucznia w celu sprawdzenia, czy w warunkach silnego,  dodatkowego stresu zachowuje zdolność pilotażu. Jak nie zachowuje to się zabije. To nie jest żadna nauka, czy metoda, to test na zdolność przeżycia.

Poprawiłem na wychylona, tak będzie lepiej.

Cofnięcie stóp pod środek ciężkości ( niech będzie ze pod biodra) to zawsze cofniecie stóp. Dla patrzącego z boku instruktora wygada jak pójście do przodu całym ciałem i dlatego mówi o pochyleniu do przodu. Lepiej mówić o cofnięciu i wypchnięciu nart, to jest coś co jadący widzi i kontroluje, widzi swoje narty, czyje napięcie mięśni, bez względu na pochylenie stoku. Układem odniesienia ( osią naszej równowagi są nasze narty a nie pion czy ocena osoby patrzącej z boku.

Zdejmij spodnie załóż buty i dobrze się obmacaj. poczujesz własnymi palcami co i gdzie się obraca: mówię o angulacji  kolan.  Angulacja w stawie skokowym też jest możliwa ale w jakim stopniu. To był opis fizyczny a zalecenie dydaktyczne : "obróć stopy"  jest bardzo skuteczne ale to dydaktyka, trick, sugestia, początek łańcucha kinematycznego, Sam go stosuje, sam go zalecam a co mam powiedzieć: obróć kość udową w stawie biodrowym???? Tego nie widać, lepiej mówić o kolanach. Można dyskutować co lepiej działa i kiedy. Trzeba wyraźnie rozdzielić opis ( zalecenia) dydaktyczne od opisu fizycznego. Opis fizyczny może być prawidłowy lub nie ( zgodny z anatomią i fizyką) opis dydaktyczny może być skuteczny albo nie ( w danym przypadku) a czy jest prawdziwy ? To nie ma żadnego znaczenia. Bez rozgraniczenia opisu na fizyczny i zalecania dydaktyczne to dyskusja nie będzie miała końca, to będą spory o wrażenia i doświadczenia. HH jest osobą która bardzo przytomnie zauważyła, że mówienie o ruchu fantomowym jest skuteczniejsze od zalecenia przeniesienia ciężaru na zewnętrzną nartę. Uruchamianie skrętu ze stóp też na sens. Jest Dydaktykiem. Opisu fizycznego- zrozumienia jak narta jedzie nie widzę w jego książce.

Salomon dobierał narty do wagi a nie wzrostu, zamieszczałem kiedyś tabelkę, Atomic Metron wychodził od wagi. Sztywność ma być pochodną wagi, powierzchnia też....

Nieliczni zawodnicy wolą kontrolować aktywnie ułożenie stóp w butach np Bode  Miller jeździł bez wkładek albo w bucie poszerzonym w okolicach kości lódkowatej. Obracają stopę na zewnątrz, to daje leszy nacisk na krawędż i klinuje stopę w bucie. Nieliczni. lepiej przeanalizować inne metody doskonalenia jazdy.

Piszecie o ruchu( angulacja kolan), którego istota polega na obrocie kości biodrowej w kulistym stawie biodrowym. A inicjować to można sobie kolanem, stopami. przenoszeniem ciężaru. nadsterownością narty  albo na Hop-Siup. jak komu pasuje. Zalecenia instruktora mają charakter dydaktyczny mają być skuteczne i nie muszą mieć cokolwiek wspólnego z istotą ruchu czyli rzeczywistością. Tyle, że tę rzeczywistość też trzeba znać, żeby nie próbować czy zalecać czegoś bez sensu.

Nie girlanda to nie ześlizg, trochę niezgrabnie napisałem, przepraszam. Tyle, że kiedyś określenie girlanda łączono z określoną techniką jej wykonania Pewnie zupełnie niepotrzebnie to robiono , wystarczyło określić tor jazdy). Nie przypominam sobie występowania girlandy w programach nauczania od tamtego czasu. A szkoda. Definicja Michała bardzo mi się podoba. Wszystkich , których przeceniłem moją wypowiedzą serdecznie przepraszam !

A trułem, żeby nie pić na stoku bo równowaga wysiada.

W Polsce wyuczano girland jakieś 35 lat temu, dostępnymi wtedy technikami. Była wstępem do skrętu odstokowego. Następnie ewolucja zniknęła a pojęcia używano do określenia toru jazdy, jechano różnymi technikami. ( taki wątek historyczny)

Masz na myśli tor jazdy ale girlanda jako ewolucja ( dawne czasy) to nie nie rodzaj ześlizgu. ( girlandy: oporowe, skoczne, odchyleniowe) choć w sumie nie istotne, czy chodziło o tor jazdy czy o technikę.

Nie krzywe giry tylko krzywe narty.

Veteranie to był żarcik: na krawędzi nie da się pojechać z trawersem, zawsze wyjdzie skręt do stoku, tylko ołówki jechały prosto. Na taliowanej narcie trzeba ześlizgiem albo skręcamy pod stok.

A ja nie potrafię pojechać w skos stoku trawersem na krawędzi bez ześlizgu od czasu jak kupiłem taliowane narty Wyuczają tego na tz.stopniu podstawowym a ja nie umiem, skręcam i skręcam.

Miałem na myśli głównie niewłaściwy sposób upadania, czyli siadanie na pupie. Być może związany z płcią. Panie proszę o wybaczenie. O tu opisany: https://openi.nlm.ni...9741-fig4&req=4   P.s. Oczywiście nie sugeruję, że prawdziwy narciarz upada, to jest sytuacja całkowicie teoretyczna. Załączone miniatury

Nie wiem, czy gdzieś to było:  ACL najłatwiej uszkodzić w pozycji mocno zgiętego kolana ( brak ochrony mięśniowej)  dlatego trzeba strać się  trzymać biodra powyżej kolan ( skręty kompensacyjne) i upadać na bok a nie siadać na śnieg. Po upadku, w czasie poślizgu, trzymamy kolana uniesione i nie próbujemy hamować nartami. Zdrowia życzę w Nowym Roku !

Kolejne elementy ochrony przed zajeżdżeniem to: - zaczynam jazdę jak rusza wyciąg aby zrobić 2 przerwy w ciągu dnia,  tak  po 30 minut: pierwsza o 11 ( kiedy tłum wpada o do knajpy ja z niej  wychodzę pojeździć na pustym stoku) druga o 14 pozwala mi pozostać w pełnej kondycji do końca dnia. - często kończę jazdę na górze tam gdzie pod koniec dnia są jeszcze przyzwoite warunki, unikam zakończenia dnia jazdą w tłumie zmęczonych narciarzy w kiepskich warunkach na tz. sam dół, jadę w dół kolejką a zaoszczędzone siły wykorzystam na wieczorny spacer lub aktywną jazdę następnego poranka. - łykam aspirynę na noc pierwsze 2 dni. ( może jakiś lekarz to skomentuje) zero alkoholu na stoku   Czyli po emerycku;) Przy okazji zobacz jak jeżdżą instruktorzy w Alpach od nich można uczyć się techniki narciarskiej   i techniki oszczędzania sił.

Dwa elementy związane ściśle z nartami: - Trening na rolkach- podobna motoryka i kapitalne ćwiczenie równowagi ( nie jadę łyżwą tylko slalomem po gładkiej powierzchni świetne przygotowanie do jazdy z odciążeniem w dół) + ćwiczenie równowagi na siłowni. - przed sezonem, 3 dni tak pod koniec grudnia na nartach poświęcone na ćwiczenia doskonalące jazdę i dostosowanie ruchu do buta narciarskiego. - potem już na nartach, należę to tego promila narciarzy, którzy  jazdę zaczynają od rozgrzewki.   Reszt normalnie dla zdrowia.