Cała aktywność

U góry będzie mleko, życzę żeby w ciągu dnia się poprawiła widoczność.

Zapadła decyzja, będziemy jeździć ze szkoła NARTUS z Wisly 🙂 decyzja spowodowana głównie terminem, podeślę coś z kursu jeśli będzie zgoda 🙂

Cześć Jeżeli opad był przy minusach i śnieg nie będzie ciężki to są to warunki, które idealnie maskują każdy błąd i jazda na ślizgu jest sama przyjemnością. Choć - sądząc po zdjęciach - na dole może być mokro a wtedy ubity tego typu śnieg jest chwytny i niebezpieczny. Ważne... to jechać swoje. Pozdro

Cześć No nie ma się co oszukiwać... to są zjazdy na paręnaście sekund i na góra dwie godziny bytności i to w dzień powszedni. Wtedy można - zwłaszcza przy orczykach złapać wolny stok i pojechać sobie kawałek bez stresu. Poziom ogólny narciarzy jest tam niestety dość niski i trzeba uważać - zwłaszcza przy krzesłach bo stoczek ma ciekawą topografię i warto z niej skorzystać ale bolidyzm jest dość powszechny. Ale na krótką wizytę, coś jak popołudniowy spacer, połączoną z przypomnieniem sobie ruchu na nartach miejsce idealne. Pozdro

Cześć To pewnie częściowo zasługa Twojego "OKA" ale niesamowicie zróżnicowany krajobraz w sensie różnorodności formacji i przez to krajobrazu. Zmienność niesamowita i przez to w sensie rowerowym (tak w sensie jazdy jak i obserwacji) musi być niesamowicie ciekawie. No i wielki szacun dla kolegi w sandałach! Ja - choć jeżdżę na najzwyklejszych pedałach metalowych - nie wyobrażam sobie że czułbym się bezpiecznie w takim terenie. Pozdrowienia serdeczne

Tyrolskie doliny zrobiły się białe u góry pewnie będzie trasowa jazda „terenowa” 💪💪 a więc kolejny kamyczek z technicznego dokształcenia

Na stronie internetowej podają, że trasa przy orczyku ma 350m, a przy krzesełku 500m. Moim zdaniem trochę zawyżone, ale nie zmienia to faktu że są to krótkie trasy. Mam nadzieję że coś ruszy w mojej okolicy przed moim pierwszym w tym sezonie wyjazdem. 14-19 grudnia na nartach w Val di Sole.

Jakiej długości jest tam stok?

Droga do bycia dobrym uniwersalnym narciarzem i szkoleniowcem prowadzi NiE TYLKO przez jazdę sportową. Prowadzi też przez Freeride, Freestyle, jazdę przy trasową, jazdę po lesie, skitouring, a przede wszystkim dlugoletnie doświadczenie w pracy, z osobami zdrowymi i tymi z zaburzeniami ruchu, niedowidzącymi, osobami z Zespołem Downa, osobami z SMA, osobami z paraliżem kończyn dolnych itp. Do tego dochodzi znajomość sprzętu i umiejętność jego samodzielnego serwisowania. Pozdrawiam.

Co się dziwisz? Epoka die hard już dawno minęła. Teraz wszyscy mają wszystko w ułamku sekundy na wyciągnięcie ręki. Czemu w wakacje czy ferie ktoś miałby się męczyć? No chyba, że "sportowcy", na to też jest moda. Krew i łzy. A potem chwała... na fb. Nie oceniam. Tak sobie patrzę.

Rzut oka na tematy górskie Tematy górskie na Cyprze prawdopodobnie są co najmniej równie ciekawe, jak jazda przy brzegu. Na naszej wycieczce to drugie było mottem przewodnim, ale udało nam się z Kamilem zajrzeć, troszkę wyżej. Na wyspie mamy dwa pasma górskie: - Góry Troodos w centralnej i zachodniej części wyspy. - Góry Kyreńskie (Beşparmak) wzdłuż północnego wybrzeża. Przez pierwsze przejechaliśmy tylko skrajem, w większości asfaltami. Z internetu wiemy, że są rozległe, wymagające, z tematami enduro, a na najwyższej górze Olimpie można spędzić nawet parę dni. Wyrysowałem testowo parę pętli po 50 km, często mają sumę przewyższeń nawet do 2500 m. Przejrzałem też parę tras na Wikiloc i 500 m przewyższeń na 10 km trafia się nie raz. Czyli to są już bardzo wymagające trasy (trudniejsze jak cokolwiek w Polsce), na szczęście interwałowe (a nie alpejskie parogodzinne wspinaczki). Za to zakamienione. Ciekawe, że często jeździ się tam górą (graniami), a nie dolinami. Chyba mało jest możliwości noclegowych w środku pasma. Troodos w takiej pobieżnej ocenie wygląda całkiem elektryzująco. I dla doświadczonych i mocnych jeźdźców mtb. Obszar ten jest tak z 5x większy od Karkonoszy. Czyli jest gdzie jeździć. Nieznacznie więcej będę mógł napisać o Górach Kyreńskich. To bardzo ciekawa formacja. Ma 160 km długości i średnio... około 3-4 km szerokości (maks 7-8 km). Na zachodzie do 1000 m npm. Na drugim końcu 150 m npm. Zrobiliśmy tam trzy górskie fragmenty: - przejazd lokalnym podrzędnym asfaltem (bardzo fajny) i ruchliwą przelotówką do Girne (to drugie nie warte wspominki) - wjazd na grań na wschód od Dipkarpaz (około 15 km) - wjazd na grań na zachód od Dipkarpaz (około 15 km) Czyli tak troszkę polizaliśmy cukierek. Byliśmy w tej niższej, już dość pagórkowej części. Najśmieszniejsze jest, że mimo tego była to trasa mtb. Przeważnie dość łatwa, ale nawet całkiem przyjemny, kamienisty zjazd się trafił. Gdybyśmy jechali to w drugą stronę, to trzeba by pchać rowery. Było miejsce, że widzieliśmy w obie strony Morze Śródziemne. Ale też na długim fragmencie czułem się jak w "prawdziwych" górach widząc kolejne strome wierzchołki, w kolejnych planach. Charakterem przypominało mi to Góry Suche (też Krucze). Wydaje się, że można byłoby zrobić parodniowy unikatowy wyjazd łączący górskie klimaty z tymi nadbrzeżnymi śpiąc nad wodą. w kolejnych kurortach.

Tak mi się wydawało i chciałem wiedzieć. pozdro

nie a dlaczego takie pytanie ?

Jak jesteś dzikus to się idealnie w towarzystwo wpasujesz... pozdro

W piątek ruszamy do Solden!

Janek, byłeś ratownikiem medycznym? pozdro

Łał ale pięknie

jeśli nie miałeś kariery zawodniczej to i tak z tego nic nie będzie 🙂

VT musi poczekać . Trzeba się jeszcze ciut lepiej doszkolić i można wracać na francuskie rewiry żeby czerpać garściami 🤣😉

😉 Beata, bo ja taki dzikus trochę i nie wiem czy się nadaję do poważnego towarzystwa😆 Jak Nas Adam trochę podszkoli w grudniu to może się wpadnie z partyzanta🙂 Bardzo mi miło że o mnie pamiętasz🙂 Pozdrawiam

a już myślałam że pojedziesz do Val Thorens

napisz co Tobie sprzedali w Basel i najlepiej wrzuć filmik na nowym sprzęcie

dzieki za odpowiedz

Droga do bycia dobrym uniwersalnym narciarzem i szoleniowcem prowadzi TYLKO przez jazdę sportową. Ja - w przeciwieństwie do Ciebie - zrobiłem dawno temu papiery i szkoliłem przez prawie 25 czy 27 lat w końcowym okresie prowadząc wyjazdy i koordynując szkolenie dla setek osób. Miałem też przyjemność poznać większość liczących się w kraju IW i I, jeździć z nimi, czy też obserwować ich rozwój kariery. Obserwowałem również zmiany jakim podlegał związek, koncepcje szkolenia, ludzie itd. Sorry - bo nie lubię takiej martyrologii ale wniosek po latach jest jeden: Droga do bycia dobrym uniwersalnym narciarzem i szkoleniowcem prowadzi TYLKO przez jazdę sportową Pozdro