Wujot2

Generalnie z freeridem jest tak, że im wyżej tym lepsze możliwości. W Karyntii mało jest takich wyższych lokalizacji: Molek, Ankogel i Heiligenblut. Na tym drugim nie byłem - Juras bardzo chwalił. Na pewno Aineck też jest ciekawy i Nassfeld też. Z drugiej strony jak to się zestawi z takim Ischgl, gdzie możliwości wydają się wprost nieograniczone to bieda.

Akurat w Lungau spędziliśmy multum czasu, trudno mi nawet oszacować ile razy tam byliśmy. Myślę, że z 80 dni chyba by się zebrało. Przejeździliśmy freeridowo wszystko co się dało. Było parę wyjazdów absolutnie epickich. Najbardziej cenię zjazdy z Speiereck do St. Michel, choć te do Mauterndorf są też kapitalne (ale krótsze).

Aineck jest bardzo fajną górą, z niezłym potencjałem off piste. Natomiast jest też bardzo wrażliwy na wiatry. Czyli czasem bardzo duje (dlatego na górze były kiedyś tylko orczyki). Wywiane do spodu lodowiska to tam normalka. To nie z przypadku jeździ się tam miedzy tymi wysokimi płotami.

Ale co przeszkadzają te serpentyny? Przynajmniej coś się dzieje. A na A1 - nuda. 🙂 🙂 🙂 Trochę się droczę. Udanego Nassfeld.

To jest niestety dość typowe dla tego ośrodka bo jest nisko. Lodowiska to tamtejszy standard. Natomiast jeśli jest dobry warun to trasy są mocną stroną BKK. A infrastruktura jak napisałeś skansen. Co by nie powiedzieć to Karyntia to druga liga a nawet trzecia. Poza Nassfeld rzecz jasna.

No macie jeszcze Grosseck-Speiereck, który nawet w części trasowej jest lepszy od Ainecka (lepszej części tego co dzisiaj jeździliście). A poza trasowo jest fantastyczny. Nassfeld pozatrasowo też jest bardzo dobry.

Szczególnie Franza Klammera

Ja nie pisałem o zjazdach żlebowych tylko szybkiej jeździe na dość szerokim stromym (>45 stopni) stoku na butach o charakterystyce freeridowej. Na dość ciężkich (pewnie do 3500 g). To widziałem. Buty Dynafit ZZero, chyba w kolorze zielonym. Mniej więcej takie. Co do charakterystyki to mój but ma płynną. Być może jednak w Twojej opinii nie byłaby ona dość progresywna. Natomiast myślę, że spece od butów są w stanie zrobić każdą charakterystykę - nie widzę tu technicznego problemu

Co masz na myśli pisząc stałości geometrii? Mój pierwszy BD miał regulowany kąt cholewki w zakresie 14-22 stopnie. Miałeś kiedyś taką możliwość? Jesteś przekonany, że ten jeden kąt który używasz jest najlepszy dla wszystkich? Bo ja sobie posprawdzałem.

No widzisz nie jechałeś ale wiesz. A ja jechałem. I to nawet historycznie. Bo miałem pierwsze, kultowe wtedy, freeridowe Factory BD a też pierwszy bezkompromisowy but ST - TLT5. Obydwa otworzyły nową epokę w swoich segmentach. Wiem jaki postęp jeszcze zrobiono od tych bardzo już udanych konstrukcji. Szukając analogi. Tak zwykła holenderska damka jak konstrukcja historyczna jest lepsza od obecnego ścieżkowca. Taka jest Twoja logika.

Ale przecież dokładnie napisałem, że różnica jest w materiale. Buty z wysokiej półki FR i ST są zrobione z bardzo drogiego i wytrzymałego plastiku (Grilamidu lub ciut gorszego, ale też wytrzymałego Pebaxu). Są cienkie. Przez to są zimniejsze i nie mogą być frezowane. W moich jest zgoła metalowy (magnezowo-aluminiowy) kołnierz. To po prostu bardzo zaawansowana, jak na but, konstrukcja. A jest zaawansowana aby pogodzić wagę z wytrzymałością. Stało się to kosztem termiki. Ja na przykład nie mam z tym problemów, bywałem w tych butach w warunkach ekstremalnych, w których narciarz ośrodkowy nie bywa. Nie zmienia to postaci rzeczy, ze te buty są chłodniejsze od tradycyjnych. Tylko tyle. Pod każdym innym względem, w tym jakości jazdy, na głowę biją te klocki co nosisz. Mówię to z punktu widzenia zaawansowanego turysty narciarskiego na poziomie 4. O jeździe sportowej się nie wypowiadam bo autor wątku jest jak najbardziej daleki od tego.

Nie pomaga. gdyby pomagała to zawodnicy montowaliby w butach ołowiane lub wolframowe pręty a nie montują. Wystarczy przeprowadzić analizę fizyczną by to zrozumieć. Otóż przy jeździe na krawędzi środek ciężkości buta nie pokrywa się z linią jazdy. Ten dodatkowy moment siły musi być zrównoważony przez narciarza. A przy zmianie krawędzi w drugą stronę. Narciarz wobec tego "wachluje" butami względem toru jazdy. Czyli wykonuje pracę przy każdym manewrze. Ale podstawowy błąd jaki popełniasz jest w innym miejscu. Otóż roztaczasz tutaj jakąś wizję jazdy karwingowej (nawet nie sportowej). Wizji której ja widuję mało. Przez pierwsze dwie godziny jakaś część stoku jeździ po promieniu. Później zaczynają się muldy, zwiększa się ruch i jazdy na krawędzi jest mniej. A od 12:00 nie ma jej w ogóle. Mówię tutaj o moich obserwacjach w dobrych alpejskich ON. W sytuacji jazdy po muldach lżejszy zestaw daje prawdziwy fun bo można przyspieszyć rotację, łatwiej też wychodzi odciążenie dolne. Masz jakąś nie istniejącą wizję narciarstwa. Ja mam wprost wrażenie, ze nie zaliczyłeś mega ośrodków, nie patrzyłeś jak i co ludzie jeżdżą i zbudowałeś sobie psuedo sportowy obraz. Psuedo bo w narciarstwie sportowym widzę gigantyczne kąty prowadzące i na pewno waga buta tam przeszkadza. Wbrew temu co Ci się wydaje ładnych parę lat na stoku przejeździłem, mam nawet epizod funcarvingu gdzie wszystkie ewolucje z body na czele jakoś robiłem. Teraz łaskawie się zgadzasz, że buty freeridowe jakoś tam się zachowują. A ja po prostu widziałem ludzi (np na Gran Zebru) którzy jeździli ekstremalne zjazdy takie, że normalny narciarz by się posrał ze strachu, na takim bucie i w dodatku na wiązaniach Plum. To były szybkość i jakość taka, że nie podejrzewam, że ją łatwo osiągniesz. Moje doświadczenia są dokładnie odwrotne od Twoich - dopasowany, wysoki but im lżejszy tym lepszy i nie do chodzenia ale do jazdy. Im trudniejsza tym lekki but więcej daje. F&L.

Koniecznie zrób jakieś małe subiektywne podsumowanie. Z innej bajki - ponieważ pamiętałem, że od dawna mówiłem, że tzw buty narciarskie to archaizm to udało mi się odszukać mój post sprzed 10 lat w tej materii. Widać, ze po 10 latach już przebija się to do nowatorów. Za kolejną dekadę może zaistnieje w mainstramie.

Koledzy mają swoje racje i doświadczenia. W wielu kwestiach się między sobą różnimy ale na pewno nie są początkującymi narciarzami. Natomiast koniec końców to każdy samodzielnie odpowiada dupą i kasą za swoje wybory więc nie ma najmniejszej potrzeby szukać konsensusu czy jakiś przyczyn psychologicznych. Zwrócę natomiast Twoją uwagę abyś bardzo dokładnie przyjrzał się procesowi doboru buta i jego dopasowania. To nie jest trywialne zagadnienie! Najlepiej byłoby to zrobić u doświadczonego bootfitera. Przeczytaj sobie (warto byłoby mieć to na wierzchu bo szukajka forumowa to jakis szit). Podkreślę, ze kupujesz but najmniejszy jak się da (ja np kupiłem na lewą stopę bo mam ją o 0,5 cm krótszą) i poszerzasz wszystkie te miejsca gdzie brakuje miejsca. 99% ludzi ma za duże buty. Tez buty z cienkimi wkładkami mogą Ci się wydać mało komfortowe. Ale cienka wkładka się nie ubija i nie zmienia rozmiaru i o to chodzi. Poza tym jak masz kasę (co niektórych tutaj ubodło 😉 ;) ;) to polecam zrobić twardą wkładkę Sidas (taki odcisk stopy) - kapitalna rzecz. Ogólnie twardo, ale dokładnie dopasowane.

Te Tigardy absolutnie mocno do wzięcia pod uwagę. Fajne jest, że mają wymienne podeszwy - bardzo przypomina to rozwiązanie z Factorów BD. Oczywiście pod warunkiem, że łatwo to można dokupić i nie w cenie 50% ceny buta. Reszta wygląda co najmniej bardzo przyzwoicie. W tym szczególnie waga i 70 stopniowy zakres ruchu (to jest wręcz wyśmienicie nawet jak podbajerowane). Patrząc pod kątem Twoich uwag i potrzeb to skoncentrowałbym się albo na Scarpach albo tych ostatnich Dynafitach. Z wskazaniem chyba na te drugie.

Ja na to patrzę trochę inaczej. Otóż buty to jest najtrudniejszy i najbardziej newralgiczny element wystroju narciarskiego. Dobieranie a później dopasowanie do nogi tak aby była to "druga skóra" zajmuje sporo czasu. Ten wysiłek warto podjąć bo to on decyduje w pierwszej kolejności o jeździe. Buty też wytrzymają parę sezonów. Dlatego nie warto na nich oszczędzać. Natomiast inaczej jest z nartami u mnie po sezonie potrafiły iść do piachu. Dlatego kupowałem je na wyprzedażach po sezonie kierując się okazją. Co z dobrego sprzętu było tanie brałem i z góry zakładałem, ze to góra na dwa lata (bo miałem >dwie pary). Na pewno jest duża przyjemność z użytkowania topowego sprzętu. Jak założysz buty, któreś z tych co Ci poleciłem, to otworzysz oczy z zdumieniem i zapytasz - dlaczego reszta tak się męczy. Zupełnie jak ta gospodyni co nie ma zmywarki a sobie kupi.

te trzecie? - Dynafit Beast Carbon

@lotkaman Te Cochise to z mojego punktu widzenia jest grat (w sensie wagi). Jest też jednoskorupowy a sam wybrałbym zawsze buta z przegubem na języku. Zaczniesz używać i zaczniesz sie zastanawiać - kto wmówił narciarzom te ich buty. Zaproponowałbym Ci do rozważenia Scarpa 4-Quattro SL. Marka bardzo ceniona w moim środowisku, but 4 klamrowy, wysoki, flex 120. a jednak sporo lżejszy od tej Cochise. Do tego bardzo porządna podeszwa. I pasuje do Grip Walk. Nie znalazłem na szybko kąta ruchomości ale na 99% musi być dużo lepiej jak w Cochise Innym świetnym butem jest Dynafit Hoji (flex 130) - wygląda, że jest kompatybilny z ISO 5355. Wyraźnie cięższy od Scarpy. Popatrz jak te oba buty wyglądają. Ja sam używam czegoś takiego. I napiszę to z pełną świadomością. W niczym ten but nie ustępuje górnej półce butów alpejskich pod względem sztywności i kontroli narty. Metalowy element z tyłu powoduje, ze jest naprawdę sztywny. Tyle ile trzeba. Pod innym względami to nawet nie ma czego porównywać. Ale to już buty pod wiązania pinowe, też fajne pod raki.

Błędny wniosek, każda pogoda jest dobra do jazdy. Mgła jest zaś szczególnie dobra, bo uczy propriocepcji. Nawiasem mówiąc można się paru sztuczek nauczyć, które ułatwiają jazdę.

kolor żółty, pomarańczowy oraz filtr polaryzacyjny przyciemniają niebieski. Tylko i aż tyle. Są teraz trzy sytuacje: ------------------- 1. Słoneczny dzień. Kontrast oświetlenia, a ten może wynosić np. 1:10 (należy to rozumieć tak światło słoneczne i czasza nieba /do czaszy nieba. Czyli najjaśniejsze fragmenty sceny są 10x mocniej oświetlone od najciemniejszych. Teraz filtr wytnie 20% siły światła słonecznego i 80% siły cienia. Wtedy kontrast oświetlenia wzrośnie do 1:37 Kontrast własny obiektu fotograficznego to 1: 40 (biała czapka narciarza do czarnych spodni) Wynikowy kontrast sceny fotograficznej to iloczyn obu kontrastów. Bez filtra wynosi 1:400 z filtrem 1: 1480 ------------------- 2. Grube chmury Jeśli mamy grubą warstwę chmur to działa ona jak matowa szyba. Nie ma już tych dwóch podstawowych kierunków oświetleniowych. Jest jeden a z każdego punktu (chmur) wychodzi rozbieżna wiązka wektorów oświetlenia. Kontrast oświetlenia wynosi 1:1. Ponieważ każdy punkt dostaje takie same światło to filtr wycina wszystko proporcjonalne tak samo i kontrast zostaje taki sam. Kontrast własny obiektu fotograficznego to 1: 40 (biała czapka narciarza do czarnych spodni) Wynikowy kontrast sceny fotograficznej to iloczyn obu kontrastów. Bez filtra wynosi 1:40 z filtrem 1: 40 ---------------------- 3. Mgła Niby identycznie ale jw. nie identycznie. Bo między obserwatora a scenę wprowadzona jest warstwa rozpraszająca. Oddziałuje ona na Kontrast własny obiektu fotograficznego I tu jest zonk bo biała czapka narciarza dalej jest biała ale czarne spodnie robią się szare i kontrast własny wynosi 1:2-4. Tutaj teoretycznie moglibyśmy wpływać na rozpraszanie bo czerwony jest mniej rozpraszany (dlatego takie są światła w aucie). Wydawałoby się, że gęsta czerwona szybka polepszy realnie widzenie. Tyle tylko, że oznaczałoby to stratę aż 85% siły światło. To z kolei kazałoby otworzyć szerzej źrenicę oka i pogorszyłoby ostrość widzenia. dlatego daje się szybki różowe (bo niby słaby czerwony). I jest to efekt placebo. choć być może mierzalny. -------------- W kwestii naszego wzroku - całkiem dobrze radzimy sobie nawet z kontrastami 1:10 000, optymalnie w słoneczny dzień 1 : 256 jest super. Wejście w zakres 1:40 (pochmurny dzień w normalnym otoczeniu dalej jest komfortowy. Niestety śnieg jest dość wrednym otoczeniem i nasz komfort jest obniżony. Poniżej jest po prostu źle.

Dla mnie to bełkot marketingowy. Znam trochę fizykę, znam filtry astronomiczne, fotograficzne, dichroiczne itd. I nikt na świecie nie ma technologii, która pozwoli cokolwiek odfiltrować gdy dochodzące światło jest jednorodne. Na przykład mgły. Wtedy nic nie może zadziałać. Dlatego filtry mogą działać gdy i tak jest dobra widoczność. Wtedy jak najbardziej można wycinać (w różny sposób) fragmenty widma. Tylko potrzeba tego jest umiarkowana. Podsumowując można polepszyć dobrą widoczność a ze złą nic się nie da zrobić. A na mgłę najlepsze jest czyste szkło. Podobnie na silne zachmurzenie.

To może konkretnie, w jakich butach jeździłeś i chodziłeś.

Dojeżdżasz na Stubai wolny jest na trzeci parking, czekasz na busa czy dymasz z buta? Jesteś pod Cime Caron, czy ponieważ jest tam sporo łażenia po stacji rezygnujesz z jazdy? Wbrew pozorom aby się najeździć czasem trzeba pochodzić. Są też sytuacje awaryjne. Ale zasadniczo to przecież cały czas mówię, że lepiej mieć buta co dobrze sprawdza się w obu rolach. W czym problem?

Ale zauważ, że poleciłem jako kompromis dość ciężkie buty freeridowe. Nawet ważąc 110 kg but o flexie 130 wystarczy, a da wyraźnie wyższy komfort chodzenia. Poza tym z wyliczeniem czasowym to się nijak nie zgodzę. Czas jazdy na nartach w ON w ciągu dnia to będzie maks 3 godziny. Przyjmuję, że dojście na i z parkingu może być 10 min, do tego dreptanie do gondolek i wagoniki - kolejne 20 min. I wychodzi mi, że ta dodatkowa funkcja to 15% czasu użytkowania butów. Napisałem też o regulowanym kącie nachylenia cholewki. Dla mnie sporo dodatkowych plusów i zero wad. Dlaczego nie skorzystać?

Akurat bym nie lekceważył wygody i bezpieczeństwa chodzenia. Nawet po parkingach. Parę razy widziałem niezłe orły w takich miejscach, więc but z gumową podeszwą i ruchomością kostki jest jak najbardziej OK. Ile też razy jestem na Pitztalu i widzę ten tłum schodzący do kreta to zastanawiam się kiedy ktoś tam się zabije. Choć najczęściej tam są zawodnicy więc może trupów nie będzie. Też stanie w wagoniku, powiedzmy na Marmoladę (ze 30 min) w luźnych fajnych butach i wyprostowanych nogach, o niebo lepsze jak w narciarskich klocach. Jak kiedyś założysz but 3500 g, wystarczająco ciepły, z dobrą gumą na podeszwie i po odblokowaniu całkiem wygodny do chodzenia a jednocześnie bezkompromisowo dobry do jazdy to może Ci się otworzą oczy. Nawiasem mówiąc gdy jest mechanizm Walk to często, "w pakiecie" można regulować kąt pochylenia cholewki i dopasować go sobie do tematu i upodobań (co jest bardzo fajne). Zdarzało mi się też odblokować mechanizm WALK podczas jazdy po jakiś absurdalnych wykrotach, aby zwiększyć ruchomość kostki. Ogólnie takie buty i taki sprzęt jaki używasz to dla mnie archaizm, jakaś epoka lodowcowa. Ale też po prawdzie prawie nie korzystam z ubitych tras. Za to bardzo chętnie z wyciągów. Wracając do chodzenia, w takim 3 kg komplecie ciężko się chodzi po skale. Tu różnica do zestawu 2 kg jest olbrzymia, ze względu na słabą ruchomość stawu skokowego. Ale krótkie odcinki 200 - 300 m na luzie. 5 km już bym nie chciał iść (tyle w lżejszych zestawach nie raz robiłem). Teraz co do tematu. Szydera z tego, że autor chciałby mieć wygodny but narciarski dobry do jazdy ale też dobry do chodzenia jest bez sensu. Bo to jest kierunek w którym wcześniej czy później pójdą buty narciarskie. To tak jakbyś kpił z Karchera (no bo wiadro też dobre) czy tam zmywarki. Świat się zmienia, można oczekiwać więcej i lepiej. Autor jest wśród tych nowych (wcale nie gorszych) narciarzy. Jak zapłaci więcej za lepsze buty to tylko się cieszyć.