a_senior

Świetnie to opisałeś. Właśnie tak jest z błędnikiem. Mój najgorszy uraz, choć na szczęście niegroźny, miał miejsce w takich warunkach jak opisałeś. Myślełem, że stoję, a jechałem. Naciągnięte ścięgno w lewej nodze. Siostra zajmuje się zawodowo w Luksemburgu badaniem błędnika. Ma specjalne urządzenie do tego. Wytłumaczyła mi dlaczego tak głupiejemy we mgle. Ale wystarczy nawet tzw. "biały dzień" (po franc. "journee blanche"), czyli lekko zamglony dzień, po świeżym opadzie, gdy nie widzimy struktury śniegu. Głupiejemy tak, jakbyśmy jechali we mgle. Spróbujcie stanąć na jednej nodze i zamknąć oczy.

Świetny materiał. Krótki przegląd wszystkich skretów, z którymi mamy do czynienia ze wskazaniem podstawowych błędów, które niektórzy z nas robią. Spóbuje przetłumaczyć, bo nie wszyscy rozumieją język Szekspira, a filmik warty uwagi.

Ja też nie widziałem. Sam zresztą też nie robię. Ale, po pierwsze, zawsze sie rozciągam się przez kilka minut rano po wstaniu z łożka. I po drugie, pierwsze zjazdy są bardzo spokojne. Słuszna uwaga Mitka o ostatnich zjazdach. Mój dobrze jeżdżący swat zrobił sobie kilka lat temu poważną krzywdę przy ostatnim, robionym na siłę, zjeździe. Ja od dobrych 30 lat świadomie odpuszczam ostatnie zjazdy, gdy tylko mam jakikolwiek wątpliwości co do mojej "świeżości" by to tak eufemistycznie nazwać. :) Podobnie jadąc samochodem dłuższy dystans bardzo uważam na ostatnie kilometry skupiając się ponadprzeciętnie. Mnie to ominęło, ale kilku znajomych miało poważne wypadki już dojeżdżając na miejsce.

🙂 Na początku jeden niebieski daje rady. I jeden deskarz nieźle umie jechać na... tyłku. 🙂 Swoją drogą byłem tam kilka lat temu i o płynności mojej jazdy nie było mowy, delikatnie rzecz ujmując. Z wyjątkiem przejazdu córki, która wszędzie, nawet tam, zjeżdża tak samo krótkim skrętem. Niestety filmu nie zrobiłem.

Gabrik, przecież Reily sobie jaja robi. A Wy na poważnie. Nie widzicie co pisze pod filmem? O 1 kwietnia.

Dużo było o moich "prostych" nogach. Wrzucam zdjęcie moich goleni. Trochę nieostre, ale i tak można ocenić czy żona prawdę mówiła. :) Moim zdanie trochę kłamała. :) Odnośnie regulacji cantingu w butach. Patrząc na swoje zdjęcia, już w 1986 r. w moich Dachsteinach była obecna. Nie pamietam czy jedno czy dwustronna. A później wszystkie nasze rodzinne buty miały juz dwustronną regulację. Oczywiście, że można się było bez niej obejść. Swój kurs na pomocnika robiłem w sznurowanych butach Krosno, a instruktorskie w butach klamrowych bez żadnej regulacji. I dało się. Podobnie jak dało się jeździć na moich pierwszych nartach bez wzmacnianych krawędzi. Samo drewno. :) I to na Kasprowym.

Myślę, że nie. I myślę, że to moja anatomia sprawia, że muszę odchylać na zewnątrz do max cholewkę. Jej ustawienie (cholewki, nie anatomii :)) jest proste i wiem jak sie do tego zabrać na sucho. Wyciągamy kapcia, wkładamy do środka skorupy wkładkę z kapcia, wkładamy stopy do tak przygotowanych skorup, zapinamy je lekko, stajemy w lekkim rozkroku jak w pozycji narciarskiej, zginamy kolana i badamy jak wygląda odległość goleni od zewnętrzych ścianek skorupy. Powinno byc mniej więcej w środku. Mnie jeszcze w Fischerach trochę brakuje. Niezły jest filmik P.Lorenza o przygotowaniu butów. Oczywiście, nigdy nie jeździłem tak jak on, a juz na pewno nie będę tak jeździł, ale i tak warto podpatrzeć to i owo. Buty to najważniejsza część naszego ekwipunku. Trzeba je dobrze i starannie dobrać i najlepiej jak się tylko da dopasować. A potem można już ich nie ruszać przez kilka lat. Ew. dodać jaką podwyższającą wkładkę, gdy botek się wygniecie.

To nie to. Wiem, bo używałem tych różnych butów, z różnie ustawionym cantingiem, do tych samych nart. Na razie temat jest czysto wirualny, bo nie jestem pewien czy w tym sezonie jeszcze pojeżdżę. Marzy mi się drugi tydzień kwietnia, gdzieś w Austrii. Ale marzenia nie zawsze się spełniają. 😉

Jeszcze nie były planowane.

Tyle że te nasze stoki nie te same i możliwości jazdy też nie te. Niestety. Tam, tzn. w Alpach, nawet mała rodzinna stacja jest większa od naszej największej. Średnio biorąc ludzie tam lepiej jeżdżą niż u nas. I nie ma się czemu dziwić biorąc pod uwagę możliwosći uprawiania tego sportu. Ale i nasi potrafia nieźle jeździć. Wiele zależy od czasu. To video z Zillertalu, które podałem pochodziło z okresu ferii austriackich. Dużo kiepsko i niekiedy brawurowo jeżdżącej młodzieży. Ale w Paganella, gdzie niedawno byłem, poziom był dużo lepszy, a niektórzy, dodajmy amatorzy, jeździli bardzo dobrze. Mam taki idiotyczny zwyczaj oceniania innych i wynajdowania błedów w ich jeździe. Głupi nawyk.

Ja zwał tak zwał. Przy złym (za mało odchyloną cholewka na zewnątrz w moim przypadku) ustawieniu cantingu (cuff alignment) musisz mocniej, przesadnie pochylić do środka nogę zwnętrzną dla uzyskania stosownego zakrawędziowania (inaczej będzi Ci noga uciekała w ześlizg). I robi się a-frame. Wypraktykowałem to. Ale masz rację, że nie jest to specjalnie ważne. I chyba ten mój a-frame nie jest duży. Na razie spróbuję dokupic jakąś podkładkę Sidasa. I pewnie na tym poprzestanę

Akurat te śrubki są przydatne. Niby mam proste nogi, tak przynajmniej twierdzi żona :), ale tymi śrubkami kręcę na maksa, pochylając cholewki na zewnątrz na ile sie da. Inaczej muszę w skręcie mocniej pochylać do środka zewnętrzną nogę, robi sie tzw. a-frame i jest niefajnie. Niestety, jak pisałem w obecnych Fischerach nie ma śrubki tylko kolorowe podkładki i trochę mi brakuje pochylenia.

Buty dla początkujących, cokolwiek to znaczy, mają mniejszy kąt wychylenia cholewki do przodu i wtedy może się zdarzyć to co opisujesz. Ale buty, nazwijmy je potocznie, dla zaawansowanych, mają te 15-17 stopni pochylenia cholewki. Do tego dochodzi ok. 3-4 stopnie pochylenia wkładki, tej która znajduje sie w skorupie pod botkiem. W sumie wychodzi ok. 20 stopni pochylenia do przodu i to jest w większości przypadków OK. Ale w skręcie, zwłaszcza dynamicznym, różnie bywa, czasami trzeba nie tyle mocno pocisnąc do przodu, co sam teren (garbek) to sprawia. Podobnie na wyjściu ze skrętu potrafi nas nieźle przycisnąć do tyłu.

Sam kiedyś tak napierałem. :)

Sprawę flexu bardzo dobrze wyjaśnia Morgan w swoim niestety płatnym odcinku, dodając, że sprawa budzi kontrowersje. BTW, wciąż można kupić cały program. :) W sumie pokrywa się to w dużej części z wpisem Mitka. Mówiąc w uproszczeniu, sztywny but wcale nie musi byc bardzo sztywny przód-tył i nie o to tu chodzi, gdy mamy na myśli flex. Podaje interesujący eksperyment jakiegoś Kanadyjczyka. Pewnie da się wygooglować. Kilkunastu świetnym narciarzom umieszczono w środku butów czujniki i sprawdzono, gdzie nacisk jest największy w trakcie jazdy. Wbrew oczekiwaniom okazał się, że nacisk na przód języka nie był zbyt mocny. Mocniejszy był nacisk na tył cholewki.

Najlepiej samemu sprawdzić o co chodzi z tymi dwoma śrubkami i blaszką z tyłu. Wykręcić obie, zdjąć blaszkę i wszystko będzie jasne. Nawet dla humanisty. :) To ostatnie to żart oczywiście.

To fakt. Ludzie jeżdżą kiepsko. I nie starają się by robić to lepiej. Zadawalają się byle jazdą. I to nie tylko w Polsce. Z różnych powodów. Choćby z tego, że nie mają dużo czasu i zaczęli przygodę z nartami późno. Oczywiście, znam takich, którzy zaczęli jeździć bardzo późno w życiu i doszli do wysokiego poziomu, ale sporo ich to kosztowało czasu i determinacji. Przeciętny narciarz ma 1-2 tygodnie na jeżdżenie na nartach w roku. Jeśli nie nauczył się dobrze jeździć w dzieciństwie czy wczesnej młodości, potem już będzie bardzo trudno. Woli bawić się tym, co już posiada i umie, niż "męczyć" się dodatkową nauką. Ale czy to źle, że tak kiepsko jeździ? Niekoniecznie. To zdecydowanie lepsze niż siedzenie na kanapie i oglądanie TV. Odnośnie nart SL. Podobnie jak moi znajomi francuscy (Morgan & company) uważam, że slalomki (nie FIS) są najlepszym wyborem dla średniojeżdżących, którzy juz skręcają równolegle i chcą zrobić postępy. Powody były wymieniane wielokrotnie. Ale po przejściu na wyższy poziom, po zrozumieniu i wyczuciu o co w technice jazdy, przede wszystkim skrętu chodzi, człowiek sam zdecyduje jaki typ narty najbardziej mu pasuje. A może będzie jeździł na kilku typach w zależności od warunków i ochoty. A propos umiejętności narciarzy "zagranicznych". Próbka z Zillertal sprzed kilku lat: https://photos.app.goo.gl/ydWun6VmkeEiVsNy6

I to jest to. But ma byc sztywny na boki, niekoniecznie w płaszczyźnie przód-tył. Też tak robię. Lekko zapinam górne klamry i opaskę. A dolne klamry dopinam tak, by nie było luzu góra-dół. O co chodzi w regulacji sztywności, dodajmy bocznej, przy pomocy blaszki i dwóch śrubek z tyłu łatwo się samemu przekonać wykręcając je i zdejmując blaszkę. Wykrecenie jednej czy dwóch śrubek spowoduje, że cholewka łatwiej sie będzie wyginała na boki, ale tylko na boki, a więc będzie mniej sztywna. Osobiście mam wkręcone obie (flex 130) i w żadnym wypadku nie przeszkadza mi duża sztywność na boki.

Masz rację, to inna sprawa. Nie wypowiadam się, bo moje instruktorowanie skończyło się mniej więcej w połowie lat 70-tych. :)

Pewnie każdy ma swój ulubiony styl jazdy, który do tego mocno zależy od warunków i okoliczności. Np. na zatłoczonej trasie nie pojedziesz carvingiem. Nie pojedziesz nim w muldach czy wąskich, stromych korytarzach. Mój najbardziej ulubiony to krótki skręt dynamiczny z elementami ześlizgu i carvingu. Ale gdy widzę w miarę pusty i szeroki stok przechodzę na średni i długi, w miarę czysty, skręt carvingowy. I pomimo tego, że nie jestem w stanie dobic biodrem do śniegu to i tak sprawia mi ten sposób jazdy dużą frajdę. W miarę czystym carvingiem jadę też krótkim skrętem na stosunkowo łagodnych, dość ludnych stokach. Ale nigdy nie staram się jechać tak, by koniecznie starać się osiągnąć jak najmniejszy ześlizg. Żadnej carvingowej "religii" czystej krawędzi. :) Tak jest u mnie. Inni pewnie widzą to inaczej.

Masz oczywiście na myśli Mitka. I zgadzam się z Toba co Twojej jego oceny. Ale też naprawdę nie ma się czym i kim przejmować. Przecież nikt nas nie zmusza do czytania jego uwag. BTW czasem są słuszne. :) A juz na pewno nic nie zmusza do odpowiadania na jego upierdliwe zaczepki. Francuzi mają na takich niezłe określenie: "emmerdeur". :)

W kontekście nauki/rozwijania umiejetności zdecydowanie przekonuje mnie opinia Morgana i jego ekipy. Od juz jako tako opanowanego skretu równoleległego tylko slalomka i to z górnej półki, choć nie FIS. W jego licznych filmach tłumaczy dlaczego tak uważa. Morgan i inni z jego "bandy" to zawodowcy. Oni jeżdżą i szkolą intesywnie na nartach przez 2/3 roku. Głównie duże stacje alpejskie i Pireneje. Wystarczy spojrzeć gdzie organizują kursy. Te jego 10% kiedy nie jeździ na slalomkach to i tak dużo więcej niż nawet dużo jeżdżacy w ciągu roku forumowicze.

Mateuszu, o technicznych aspektach czy ew. błedach, niech sie wypowiedzą inni. Trudno też w pełni ocenić Twoje umiejętności, bo teren wygładzony. Ale patrząc na Twoja jazdę, płynną, swobodną, bez przesadyzmu w żadnym aspekcie, bardzo mi ona przypomina... moją jazdę. Wydaje mi się, że pomimo dużej różnicy wieku, jeździmy bardzo podobnie. :) Z tego co ja się orientuję, niewiele się w trendach światowych amatorskiego narciarstwa zjazdowego zmieniło od tych 10-12 lat.

Wojcio, córa fajnie jeździ jak na swoje 9 lat. :) Trochę mi przypomina moją córkę z tego okresu. Niestety nie mam filmów z wtedy. Krótki, rytmiczny, jeszcze mocno niedoskonały skręt, ale jedzie skutecznie. A żona też nieźle. Zgadzam sie z Tobą, że Kasprowy nie jest specjalnie trudny z wyjątkiem góry obu kotłów, które dobrze opisałeś i wytłumaczyłeś jak je "pokonać" bezstratnie. Tak na dobrą sprawę to jedyne prawdziwe trasy w Polsce. Reszta to namiastki. Niestety. W końcu jesteśmy głównie nizinnym krajem. Kiedyś pewien Austriak z Insbrucka (BTW później został szefem dużego ośrodka komputerowego w Monachium) zdziwił się, że jeżdżę na nartach. To Wy tam w Polsce jakieś góry macie? - ironicznie zapytał. :) Oto oba kotły z połowy kwietnia 2005 r. Niestety wcześniej nie robiłem zdjęć na Kasprowym.

Nie ma. Są dwie przyzwoite czerwone i kilka wariantów niebieskich.